Vanmorgen de wekker gezet om half 8. Lekker gedouched, ontbeten, ons klaar gemaakt en om half 9 vertrokken naar SeaWorld wat een halfuurtje rijden is vanuit ons hotel. Aangekomen daar 14$ betaald voor de parking, we stonden op C (weer zeer dicht bij de ingang) en konden al meteen naar binnen gaan. Eigenlijk waren we 10 minuten te vroeg, het park gaat pas open om 9u, maar ze lieten ons binnen, dus dan klagen wij niet!
Berta is here! |
Als 1ste een plattegrond van het park genomen, altijd handig als je nog nooit ergens bent geweest, Tom benoemde zichzelf tot GPS van de dag en Valesca volgde mooi (kaartlezen is NIET haar ding)
Als eerst werdt het Manta. Een superleuke rollercoaster waarbij we meerde malen overkop gingen. Het grappigste van al was dat als je in je karretje zat en je bijna ging vertrekken de karretjes omkantelden waardoor je dus horizontaal in je karretje hing, gaf een heel apart gevoel en was na de rit dus meteen een ‘I WANNA GO AGAIN’ waard! Maar eerst stond iets anders op de agenda…
De dolfijnen voeren, jaja, hier had Valesca al lang naar uitgekeken! Voor 7$ per persoon kreeg je visjes (5per bakje, niet zoveel dus) die je aan de dolfijnen mocht voederen. Naast ons stonden ook net weer enkele landgenoten, die kom je tegenwoordig meer en meer tegen hier! Grappig!
Tom gaf als eerste zijn visjes en de dolfijnen kwamen allemaal als een bezetene naar hem toe gezwommen, we mochten de dolfijnen wrijven onder de mond of in de hals, maar niet op het hoofd, die wijze raad dan ook meteen opgevolgd! Nadien was Valesca aan de beurt, en het was echt de moeite! Best wel glibberige beestjes (ja wat wil je, het voelt als een vis) maar echt de moeite waart! Wat een mooie wezens zijn dit wel niet!
Tom gaf als eerste zijn visjes en de dolfijnen kwamen allemaal als een bezetene naar hem toe gezwommen, we mochten de dolfijnen wrijven onder de mond of in de hals, maar niet op het hoofd, die wijze raad dan ook meteen opgevolgd! Nadien was Valesca aan de beurt, en het was echt de moeite! Best wel glibberige beestjes (ja wat wil je, het voelt als een vis) maar echt de moeite waart! Wat een mooie wezens zijn dit wel niet!
dolfin gets fishie... dolin is happy! |
Na het voederen ook maar meteen een show gaan kijken van de dolfijnen, met veel ooohs en aaahs (en enkele schreeuwen van Valesca want er zaten ook vogels in de show en iedereen die Valesca kent weet dat ze enorme bang heeft van alles met vleugels!) en natuurlijk ook hele leuke foto’s gingen we voldaan weer op weg naar de volgende attraktie
Toen langs de krokodillen en manatees (soort van zeekoe :-D)gewandeld en dan op naar Journey into Atlantis, hier hebben we even moeten aanschuiven (hier zijn geen fastpas systemen zoals bij Disney). Deze rit staat erom bekend om niet ‘wet’ maar ‘soaked’ te worden! En dat waren we ook inderdaad! Eerst ging je door een binnenrit die vrij rustig was en dan kwam je buiten en ging je enorm stijl naar beneden, met gevolg dat als je beneden kwam, je alles over je heen kreeg! Ook onderweg als je buiten bent met de bootjes kunnen voorbijgangers 0,25$ betalen om met sproeiers op mensen te spuiten die in de bootjes zitten en voorbij komen.
Na deze en we eigenlijk al vrij snel waren opgedroogd, ging de reis meteen verder naar de buur, Kraken, woooooooow, deze was zo cool! Als je hierin geen 10 keer overkop gaat weten we het ook niet meer! Een beetje licht in de hoofd kwamen we eruit maar helemaal voldaan, deze is echt een 10 waard!
Etenstijd! Niet veel zin om lang te wachten en/of veel geld te betalen, dus dan maar vlug een pizzatje met als dessert aardbeien genomen. Na het eten gaan kijken naar een show met 2 zeeleeuwen in een piratenthema, echt heel leuk, met veel humor en mooie kunstjes! Enkel na de show een klein technisch probleempje doordat de zeeleeuwen op de rand van het bad moesten staan en 1 ervan erover viel en recht voor het publiek zit, het arme beestje (en zijn trainer) waren helemaal de kluts kwijt, maar na vele visjes van de trainer kregen ze de zeeleeuw weer (rustig) in het bad. Eind goed al goed!
kissie! |
Verder gewandeld en gaan kijken bij de pinguïns en de haaien, mooie foto’s gemaakt en kunnen koelen onder de airco, want het was vandaag weer ongelooflijk heet! Dus dan kan elk plekje binnen een geweldig goed gevoel geven!
Hierna gingen we weer voor Manta, op dit moment van de dag moest je overal al langer aanschuiven, maar dat maakte niets uit, heel de wacht rij (die binnen was) was gemaakt uit mooie aquariums, dus dan kon je die (en de visjes erin natuurlijk) ook goed bekijken.
Na deze stond de show van Shamu op het programma, One Ocean, en wow die was leuk! Natuurlijk waren we in de splash zone gaan zitten, natuurlijk, het was heet! En dat hebben we ook wel enkele keren gevoeld! Die vissen worden getraind om mensen nat te maken! Maar een hele mooie show, een echte aanrader!De foto’s spreken voor zich!
Hierna etenstijd alweer, we kozen voor een pastabuffet (voor 12$ per man kon je nemen zoveel je wou en voor zolang je wou) met drinken inbegrepen. Na de buikjes weer goed gevuld te hebben wouden we een foto maken… maar waar was die nu? … neen hé, heb jij hem niet? Nee, ik dacht dat jij hem had… PANIEK! Het fototoestel was weg… onee onee onee al onze mooie foto’s, meteen naar al onze laatste plaatsen gaan kijken waar we geweest waren, niemand had iets gezien en wij vonden niets… onee onee onee, naar guest relations gegaan, een hoop papierwerk moeten invullen, en dan maar wachten, de man raadde ons aan om bij sluitingstijd nog eens langste komen.
ja , dat was natuurlijk een domper op de pret! En wat doe je dan tot sluitingstijd…
ja , dat was natuurlijk een domper op de pret! En wat doe je dan tot sluitingstijd…
Nog maar gaan kijken naar de ijsberen, en de afsluitshow van Shamu gaan kijken (wij vonden one ocean trouwens veel leuker dan shamu rocks, bij de eerste laten ze veel meer zien!) en toen was het al donker. Valesca zag het al helemaal niet meer zitten en we strompelden terug naar Guest relations… ‘Sir, have you seen a camera, we’ve lost ours…’ zegt die man doodleuk ‘if you will smile again I have it for you’ en toverde daar bij wonder eindelijk onze camera tevoorschijn! Valesca was weer superblij en kon de man wel een dikke knuffel geven! (Valesca: ‘bonneke, zelfs in Amerika ben je bij me!’)
Na het eindelijk terugvinden van het fototoestel, GELUKKIG! Konden we weer beiden tevreden naar huis! Het was echt een prachtige dag met een zeer goed einde! En daar zijn we heel blij mee!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten